Net als de kinderen dragen de meeste jongeren binnen de gemeenten het teken en zegel van Gods verbond, wat betekent dat ze er helemaal bij horen. Zo vanzelfsprekend als het voor kinderen is om bij de gemeente te horen, zo weinig vanzelfsprekend is dit wanneer ze ouder worden en zich ontwikkelen tot jongeren die eigenstandige keuzes maken.
De klassieke lijn om kinderen en jongeren op te voeden in de weg van het verbond, zodat ze komen tot het doen van belijdenis en daarmee de doopbelofte van hun ouders overnemen, staat onder druk.
Jongeren van nu binden zich minder aan de (eigen) kerk, nuanceren de betekenis van de kerk en stellen het doen van belijdenis vaker uit dan voorheen het geval was. Ook de persoonlijke context zoals gezin en vrienden zijn van invloed op de ontwikkeling van jongeren en de keuzes die zij maken. Hetzelfde geldt voor ontwikkelingen in de samenleving.
Kortom de kleine en grote vragen van het leven gaan onze jongeren niet voorbij. Dat vraagt geduld, liefde en wijsheid om hiermee om te gaan, waarbij voor alles geldt dat ook onze jongeren moeten leren dat bij de Heere raad is en dat wanneer ze mogen leren welke weg Hij met hen gaat, ze ook mogen merken dat Zijn oog op hen zal zijn.